محله “مون مارتر” (Montmartre) شهرت خود را مدیون هنرمندان پراستعداد و بی‌پول است. این محله در ابتدا دهکده کوچکی بر بلندی تپه بوده است. هنوز بسیاری از پاریسی‌ها آن را la Butte (تپه) می‌نامند که همیشه یک مکان زیارتی بوده است. در حدود سال 250 میلادی،سن دونی (Saint Denis) ، اسقف پاریس و چندی از مسیحیان در این محل سربریده شده‌اند. از این پس به این تپه Mont des Martyrs (کوه شهدا) گفته می‌شود که به “مون مارتر” مختصر شده است. در اواخر قرن نوزده کاباره‌ها، خانه‌های روسپیگری و اماکن بدنام توجه نویسنده‌ها، پولدارها و هنرمندان را به خود جلب کردند. بسیاری از هنرمندان به دو دلیل در این محل سکنی گزیدند: الهام از این مکان و کرایه پایین خانه‌ها.
این محله همچنان فضای زیارتی، شعر، موسیقی و روح بازاری خود را حفظ کرده است.میدان تِرتر (Tertre) که امروزه در تابستان جای سوزن انداختن هم در آن پیدا نمی‌شود در ابتدا میدان کوچک خشک و خالی بوده است. به لطف هنرمندانی که بوم نقاشی خود را برای به تصویر کشیدن خیابان‌های این محله در این میدان مستقر کردند رفته رفته پای بازدیدکنندگان و مغازه‌دارها به این مکان باز شد. هنوز حتی در روزهای بارانی و یا بادی این میدان مملو از هنرمندانی است که مشغول نقاشی هستند.
البته دیگرخبری از آن روح خالص هنری و الکی خوش که آزناوور (Aznavour) خواننده فرانسوی در ترانه Bohème صحبتش را می‌کند نیست ولی موسیقی، بوی کرپ، شلوغی وهیاهو، دکه‌های کوچک که از در و دیوارشان سوغاتی‌های پاریسی آویزان است و صد البته بوم‌های نقاشی به این مکان جلوه منحصر به فرد داده‌اند.
